در جریان برگزاری بیست و دومین جلسه شورای سیاست‌گذاری صنایع آسانسور، لزوم وجود شورای سیاست‌گذاری اثبات و تاثیر آن (محل و ملجائی که مختص بررسی مسائل و تبیین و تدوین خط مشی راهبردی و کاربردی و همچنین تریبون ابراز نظرات و تصمیم گیری متولیان و نخبگان صنعت رو به گسترش آسانسور و دیگر صنایع وابسته) در کلیه زوایای پنهان و پیدای این بخش از صنعت کشورمان مشهود است.

از موارد آغازین در این جلسه حضور مدیران شرکت برگزارکننده نمایشگاه تخصصی بین المللی آسانسور با نام ELEVEX به جهت معرفی، دعوت و ترغیب نمایندگان خانواده صنعت آسانسور و دیگر صنایع مرتبط برای مشارکت و تقویت این نمایشگاه تخصصی بود. گو این که مطرح کردن موضوع مهمی چون برگزاری نمایشگاهی با گستره فرامرزی و بین‌المللی در زمینه صنعت آسانسور در بیرون از پایتخت با توجه به تمرکز و استقرار درصد بیشتر شرکت‌های آسانسوری در تهران، چالش برانگیز و حاشیه‌ساز خواهد بود، ولیکن تلاش مدیران ELEVEX قابل تقدیر و همراهی است.

طبق روال و با اعلام دبیر شورا، بیان اخبار صنعت، مدخل ورودی به مباحث اصلی‌تر جلسات شورای سیاست‌گذاری است.

محمد منصوری رئیس هیات مدیره سندیکای آسانسور و پله‌برقی در بیان اخبار صنایع آسانسور و پله‌برقی به خبری با سابقه یکی دو ساله اشاره نمود و از تهدید بستن و پلمپ شرکت‌های فاقد مجوز (پروانه طراحی و مونتاژ) سخن گفت. تکذیب رئیس دانشگاه آسانسور در مورد درج خبری به نقل از ایشان در خبرگزاری ایسنا و سپس در روزنامه دنیای اقتصاد از دیگر عناونی خبری مطرح شده بود.

صنایع آسانسور و پله‌برقی مانند دیگر صنایع و پس از طی مراحل مختلف و ورود به حیطه‌های حرفه‌ای‌تر، ارتقاء کیفیت قطعات تولید داخل کشور و درخواست افزایش ضریب ایمنی واردات تولیدات خارجی با توجه به دیگر موارد، ناگریز از اعمال تعرفه‌های مناسب و بروز می‌باشد.

(تقاضای محمد تقوی دبیر شورا جهت شروع بحث اصلی با توجه به نزدیک شدن به ماه‌های پایانی سال در مورد بررسی و جمع بندی در جداول تعرفه‌ها در همین راستا است.)

محمد منصوری با ابراز امیدواری از شتابگیری حرکت تولیدات به سوی ارتقاء کیفی و استاندارد نمودن قطعات تولید شده داخل کشور خواستار تداوم اعمال سیاست‌های حمایتی و در نظر گرفتن تعرفه 4% برای طناب‌های فولادی و سیم بکسل و ثابت نگه داشتن نرخ تعرفه‌ها بود.

ایشان در ادامه برای کابین و جک آسانسور تعرفه 15%،‌ تابلو کنترل را با کد مستقل 25% و تعریف کد 4% برای (شیر پمپ جک آسانسور هیدرولیک) را پیشنهاد نمودند.

صحت و اصالت آمارهای اعلام شده از سوی منابع گوناگون با توجه به دسترسی و نگاه از زوایای مختلف در بیشتر مواقع دارای اختلاف بوده هرچند که گاهاً این دامنه اختلاف بسیار زیاد و گاه اندک می‌شود.

در همین راستا پرسش یکی از اعضای حاضر در مورد اعلام ورود تنها 2 درب لولائی در طی یک سال از طریق گمرک و مبادی رسمی ورودی کالا جالب توجه و تعمق است.

به نظر می‌رسد تعامل سندیکای آسانسور و پله‌برقی و انجمن تولیدکنندگان موجد نزدیک‌تر شدن دیدگاه‌ها و گاهاً اتخاذ تصمیماتی با اشتراکات بسیار گردیده است. آقای رمضان بیگی رئیس انجمن تولیدکنندگان در مورد تعرفه ورود آسانسورهای پکیج قائل به در نظر گرفتن سقفی است با توجه به این که زیرمجموعه‌ها (اجزا و قطعات مجزا) دارای متقاضی و کشش بیشتری هستند و ایشان نظر سندیکا را با نظر انجمن بسیار نزدیک و همسان می‌داند.

در ادامه آقای ذوالفقاری کارشناس مسئول نظارت بر اجرای استاندارد از موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران ضمن اعلام نظر موسسه استاندارد و بازرسی کیفیت در مورد اجباری بودن استاندارد چهار قطعه از متعلقات آسانسور گفت: «استاندارد ایمنی این قطعات الزامی است و تولیدکننده‌ها موظف به رعایت آن و تشکیل پرونده در مراجع هستند.» مضافا" این که ایشان با توجه به موارد فوق و در حمایت عملی از تولید داخلی پیشنهاد افزایش تعرفه انواع درب اتوماتیک، لولائی، پاراشوت، قفل در، گاورنر از 5 تا 10% را داشتند.

آقای آتشکاری یکی دیگر از اعضای شورا معتقد است عمر صنایع گلخانه‌ای و تحت حمایت به سر آمده است و صنایع آسانسور با دارا بودن توان رقابت و با وجود تعرفه‌های گوناگون نه تنها افول نکرده بلکه رشد هم داشته است. وی می‌گوید اگر زمینه و بسترها مناسب‌سازی شوند، در چنین بازاری که بنا به اعلام اعضای سندیکای آسانسور و پله‌برقی، تولیدات سالانه 30 هزار دستگاه آسانسور است و فعالیت اکثریت دست‌اندرکاران این صنعت در بخش طراحی و مونتاژ می‌باشد؛ اینان در بلند مدت به تولیدکنندگانی قدرتمند تبدیل خواهند شد.

ایشان هدف از تخصیص تعرفه‌ها را در چهارچوب و راهکار ذیل موثر می‌داند و مواردی را بیان می‌دارد:

1-      توسعه و بسط دانش فنی

2-      فراهم نمودن فرصت‌های شغلی در بخش مهندسی – فروش و ارتقاء دانش طراحی و ساخت

3-      کاستن از فاصله دانش کاربردی و عملیاتی کردن آن و عرضه آسانسورهای پیشرفته باسرعت 5/2 متر بر ثانیه

4-      دسترسی آسان‌تر گروه پرطرفدار طراحی و مونتاژ که طیف وسیعی از صنعت آسانسور را در بر می‌گیرد.

5-   کاهش سود بازرگانی برخی اقلام وارداتی که متضمن افزایش کیفیت و ارتقاء تکنولوژیک بشود به نحوی که بتواند طی یک دوره معین انگیزه گرایش به تولید برای علاقه مندان به تولید صنعتی و ساخت را از طراحی و مونتاژ صرف به عملیاتی کردن فیمابین فراهم کند.

6-   با نگاه به موارد فوق و با توجه به وضعیت کنونی شرکت‌های طراحی و مونتاژ یا حفظ شرکت‌های با وضعیت متوسط و خوب پیشنهاد می‌شود موارد ذیل در چهارچوب کارشناسی صورت گرفته و محقق شود.

گروه الف- انواع موتور با یا بدون گیربکس، انواع ریل از کجا آورده شده، انواع قفل‌های درب اتوماتیک، انواع درایو مختص آسانسور با نرخ سود بازرگانی صفر برای قطعاتی که ساخت داخل ندارند.

گروه ب- با نرخ 6 درصد سود بازرگانی که تحت قطعات اساسی آسانسور شناخته می‌شوند لیکن همراه با تولیدات ساخت داخل نیز باشند انواع درب اتوماتیک، دستگاه‌های برقی، انواع لوازم و قطعات مکانیکی و تابلو کنترل فرمان

گروه ج- با تعرفه و سود بازرگانی 16% در مورد محصولات لوازم و قطعاتی که تولیدکنندگان توان ساخت و توان رقابت دارند، انواع درب لولائی، انواع تابلو، لوازم مربوطه، انواع آسانسور کششی و هیدرولیکی

ضمناً توصیه می‌شود نسبت به حذف تعرفه آسانسور بدون گیربکس یا آسانسورهایی که توان ساخت داخلی نیز دارند مبادرت شود.

انواع کابین، انواع درب لولائی کششی و هیدرولیکی

ایشان در ادامه این طور بیان داشت: «میزان موثر بر تعرفه‌ها به شرح فوق در صورت وقوع می‌تواند با تبدیل در بندهای ب و ج یعنی از 6 به 11 و از 16 به 36 درصد افزایش یابد که در این صورت نیاز به استفاده از تسهیلات ماده 39 واردات گمرکی در محصولات نهائی بسیار کم خواهد شد.

جمع‌بندی با اعمال موارد مذکور و استفاده از تعرفه‌های ارزان در بخش‌های اساسی به ویژه ردیف الف زمینه برای گسترش بخش وسیعی از طراحی و مونتاژ که در طیف حداکثر سازندگان آسانسور قرار دارند موجبات رشد و توجیه عملی و بروز را در رقابت با شرکت‌های خارجی فراهم می‌نماید که اثرات مثبت آن در مقایسه با صنایع گلخانه‌ای در سال‌های دور عیان می‌گردد و اثرات آن را به تماشا خواهیم نشست.

اینجانب به عنوان یک تولیدکننده سوال می‌کنم که چرا بحث آسانسورهای پر سرعته را علی رغم 2 سال استارت مسکوت گذاشته‌ایم و در این‌جا هر کاری که برای استفاده از ماده 39 می‌خواهیم انجام بدهیم ما را در تعرفه 30% گیر می‌اندازد در صورتی که کار عملی ما روی 20% است.

اصرار ما در این است که این 2 تا تعرفه را برداریم. چه ضرورتی دارد که به این اعتقاد نامساعد پایبندی داشته باشیم و کارشکنی نکنیم. مشکل ما تعرفه نیست. مشکل ما عدم استفاده از تعرفه صحیح توسط عده‌ای از همکاران است.

صالحی نیا: ما همیشه برای استفاده از تعرفه‌ها تمایل به استفاده بیشتر و رو به بالا داریم. بحث ما و سایر اعضا این است که تعرفه‌ها یکسان بشود.»

شاه محمدی دیگر عضو شورا خواستار انجام کارشناسی و بررسی بیشتر برای رسیدن به راه حل مناسب و نتیجه بهتر می‌شود و می‌گوید: «این بحث سابقه‌دار و تکراری است، ما برای منطقی سازی این روند و برای یک پروسه بلند مدت باید پیش بینی‌های لازم را بنمائیم و این روند را تعریف وبرای اجرای آن کار کارشناسی بلند مدت داشته باشیم.» وی سپس با طرح سوالی ادامه می‌دهد: «اصولاً هدف ما از برپایی جلسات شورای سیاست‌گذاری چیست؟ و می‌خواهیم راه به کجا ببریم؟»

شاه محمدی ادامه می‌دهد: «به دلیل نداشتن آمار و ارقام دقیق باید آمارگیری انجام پذیرد و کارهای کارشناسی صورت گیرد، سال‌های قبل گفته می‌شد تعرفه نداریم پس صنعت نداریم بطور مثال تعرفه درب آسانسور که چه 10% باشد و چه 20% نشان دهنده وجود تعرفه است هرچند غلط. به نظر بنده ما ابتدا باید ببینیم وجود آسانسور به صلاح است یا خیر و اساساً تولید باید باشد یا نباشد. زحماتی که آقایان برای تولید متحمل شدند نتیجه اش در این صنعت برای همیشه باقی است. یادمان نرود که ما زمانی کنتاکتور را هم خودمان تولید می‌کردیم و فعالیت‌های همین افراد با پیدا کردن سمت و سو منتج به تولید آسانسور در داخل کشور شد.

ما حتی نگاه آماری نیز به راه طی شده و آینده پیش رو نداریم در حقیقت در همین شورای سیاست‌گذاری بود که برای اولین مرتبه راجع به تعرفه و دیگر فرازهای این صنعت بحث و بررسی صورت گرفت و همینطور بعدترها در کمیته تخصصی هم دوستان متحمل زحماتی شدند.»

به زعم ایشان یک سال ثابت ماندن بهتر است تا تغییرات غلط داشتن. مگر کار و فعل توام با کار کارشناسی و تعرفه هم از این مسئله مستثنی نیست.

به وجود آمدن دیدگاهی که ابعاد گوناگون صنعت، ایمنی و کیفیت را لحاظ نماید اتفاق مبارک و مهمی است. این دیدگاه در شورای سیاست‌گذاری صنعت آ‌سانسور و پله‌برقی امروزه ریشه دار و عمیق، ابعاد گوناگون این صنعت را تحت نظر دارد.

شاه محمدی در این مورد می‌گوید: «شرکت‌های بازرسی سنگ محک صنایع آسانسور هستند و در واقع وجود آنها موجب ورود درب آسانسور خوب، موتور آسانسور خوب و سپس تولید خوب و بهتر گردید و تولید رونق و جان تازه گرفت و این روند تا هنگام اعمال محدودیت‌ها و این که نظریه اگر کسی بخواهد آسانسور کامل بیاورد (تا تک تک قطعات و نه آسانسور کامل) بایستی 17% تعرفه پرداخت نماید. اما اگر بخواهد برندی را معرفی نماید باید هزینه بپردازد در حالی که تکنولوژی یکی است و این برندها هستند که متفاوت هستند. ما ضریب 30% را برای کسانی داریم که قطعات وارد کرده و سپس سرهم بندی کرده و به فروش می‌رسانند.»

وی یکی از وجوه تمایز کارشناسی در صنایع آسانسور را انجام کارشناسی و پرداخت هزینه جهت دریافت برندهای خوب و ارائه آسانسورهای با کیفیت بالا عنوان می‌نماید و می‌گوید: بحث دیگر من مسئله آسانسورهای ارزان قیمت با کیفیت پایین است و اگر در مقابل حمایت هم انجام نگیرد و نظارتی هم نباشد همه روی به وارد و عرضه کردن اینگونه آسانسورها می‌آورند.

ایشان در مورد مقابله شورای سیاست‌گذاری صنایع آسانسور با ورود و عرضه اینگونه آسانسورها می‌گوید: «شورا برای جلوگیری در سال‌های قبل دو گزینه را انتخاب و اتخاذ تصمیم نمود. اول لحاظ کردن استانداردهای EN و ENC و گواهی‌های و سخت گیری در اخذ دریافت گواهی‌های مربوطه و دوم اعمال تعرفه‌های 20 و 30%. وی در مقام توضیح اضافه می‌نماید: طی دوره‌ای در حمایت از صنعت آسانسور داخلی آن هم بیشتر روی آسانسورهای گیربکسی حمایت اندکی صورت گرفت و البته این موجب به وجود آمدن تفاوتی بین آسانسورهای گیربکسی و گیرلسی گردید و البته این مقطع در حدود 3 یا 4 سال به طول انجامید.

 و اگر ما سری به نمایشگاه آسانسور آگسبورگ آلمان زده باشیم و به تصدیق دوستان تنها سیستمی که بیشتر خودنمائی می‌کرد و دیده می‌شد سیستم پرمنت مگنت بوده است و این تنها سیستم جدیدی است که ارائه شده و حدود 4 سال پیش این سیستم توسط ما معرفی و اعلام گردید. منظور بنده این است که اگر درصدد انجام یک کار زیربنائی توام با آینده نگری و دارای سمت و سوی مشخص هستیم باید با انجام کارشناسی و دیدگاهی روشن از اینجا آغاز کنیم. و ورود این سیستم جدید با تعرفه 10% کمتر و با انجام کار کارشناسی توسط افراد خبره این صنعت بررسی بشود. و مورد دیگری که بنده اطلاع دارم که 3% کل آسانسورهای کامل وارده شده خارجی هستند و 97% بقیه آسانسورهای داخلی و سوالی که به وجود می‌آید این است که آیا ما با همان 3% مشکل داریم؟»

شاه محمدی یکی از منابع ارائه و دریافت آمار را شرکت‌های بازرسی می‌داند و ادامه می‌دهد: «بنده مخالف تعیین تعرفه 50% برای تابلو برق هستم و طرح تعدیل تعرفه را پیشنهاد می‌نمایم و در مورد تعرفه‌های ورود قطعات آسانسور موافق هستم و اعتقاد بنده این است که تعرفه آسانسورهای پکیج همان رقم 30% ابقا گردد.»

وی در مورد دیگر تعرفه‌های صنایع آسانسور می‌گوید: «پیشنهاد بنده برای سیستم گیرلس و هیدرولیکی 5% کاهش و به 15% تقلیل یابد. در مورد آسانسورهای مغناطیس دائم با 10% کاهش به عدد 10% تنزل یابد، پله‌برقی با حفظ رقم قبلی و همان 4% باقی بماند. البته اینجانب در مورد تعرفه قطعات موافق پیشنهاد آقای آتشکاری هستم و اعتقاد دارم تعرفه آنچه که در داخل کشور تولید نمی‌شود به حداقل برسد و نظر بنده برای تولید قطعاتی که در داخل کشور انجام می‌شود تعرفه بین 15 تا 20% مناسب است. ایشان همچنین در مورد تنوع تولید عقیده دارد که صنایع آسانسور باید توام با رقابت آزاد و سازنده باشد و اختلاف نرخ‌های شرکت‌های مختلف بیش از آن است که ما شاهد هستیم.»

از دیگر سخنرانان جلسه بیست و دوم شورای سیاست‌گذاری صنایع آسانسور و پله‌برقی ایران که تحت عنوان و دستور جلسه تعرفه صنایع آسانسور سخن گفت آقای عباس حقیقی مدیر عامل شرکت افرند بود. ایشان بررسی مجدد تعرفه‌های این صنعت را بازنگری مجدد آن دانست و گفت: «اعتقاد بنده این است که این بازنگری در صنایع آسانسور بسیار موثر است و این بیانگر عزم و اراده اعضای شورا برای ساختن و بهتر ساختن است. ایشان تشابه این مسئله را ساخت قطعه‌ای عنوان نمود که پس از دو سال تلاش اخیراً ساخته و تولید کرده اند.»

آقای حقیقی در بیان مسائل مربوط به تعرفه در صنایع آسانسور و پله‌برقی به میانگین سود سالانه در این صنعت اشاره کرد و گفت: «میانگین تعرفه در صنایع مختلف در کشور ما رقم و عدد 20% است و میانگین سود سالیانه صنایع ارقام 3 تا 20% می‌باشد و تعرفه یکی از ابزارهای مهم است.»

وی در مورد برخی از ارقام اظهار شده در مورد بعضی اقلام صنعتی گفت: «با توجه به این که ما موتور آسانسور گیربکسی 700 یوروئی نداریم آنچه که اظهار شده ارقامی بین 30 تا 50% را شامل می‌شود. و جالب این که کابین آسانسور بر اساس هر کیلوگرم 2 دلار اظهار گردیده و در صورت توجه، خواهیم دید که یک دستگاه کابین با ظرفیت 8 نفر وزنی در حدود 600 تا 700 کیلوگرم خواهد داشت و بنابراین ارقام اظهار شده برای یک دستگاه کابین آسانسور 1200 تا 1400 دلار خواهد بود و با کمی دقت درخواهیم یافت که یک کابین ساخت بطور مثال کشور ترکیه رقمی در حدود 5000 تا 5500 دلار را داراست.»

مهندس کابلی مدیر کل ماشین سازی و نیرو محرکه وزارت صنایع و معادن در مورد لزوم وجود تعرفه در صنعت آسانسور افزودند: «آنچه که از فرمایشات آقایان استنباط می‌شود این است که بودن تعرفه بد نیست و حداقل مسئله و مطلب این است که ما یک سابقه‌ای از انجام کار کارشناسی در این موارد داشته باشیم.»

در تداوم مبحث تعرفه در صنایع آسانسور آقای حقیقی با اشاره به مثال‌ها و شاخص‌های موجود گفت: «خوشبختانه ما دارای شاخص‌هایی هستیم و اظهارات اداره گمرک ما را به نتایجی رهنمون می‌شود. و به طور مثال گران و بالا بودن تعرفه موتور گیربکسی آسانسور بر اساس وزن کیلوگرمی 8 دلار و برای موتورهای گیرلسی 6 دلار و ما شاهد اثرات این‌گونه اظهارات هستیم.»

آقای حقیقی جدول تعرفه ارائه شده توسط سندیکا را بسیار مقبول‌تر از جداول سال‌های قبل می‌داند و می‌گوید: «به نظر بنده صحیح نیست ما برای تنها 2 قطعه تعرفه 40 و 50% وضع نمائیم و برای دیگر قطعات 20% تعرفه منظور نمائیم.»

وی ضمن بی سابقه توصیف کردن این‌گونه تعرفه‌ها اضافه می‌کند: «بنده در تعرفه هیچ کشوری مورد مشابهی ندیده ام و در دیگر کشورها تعرفه‌های آسانسور حدود 38 تا 40% است.

با کمی دقت ما می‌بینیم این صنعت در حال گردش و گسترش تولید و اشتغال است و این پیشرفت تابعی از زمان است. ما سعی بر تقویت تولید داریم. ما حتی کابین آسانسور هم می‌سازیم و به نظر بنده منطقی نیست که تعرفه کابین آسانسور چه گیربکسی و چه گیرلسی بالاتر از خود آسانسور باشد و این منطقی و صحیح نیست و البته لزوماً صحیح نیست که ما تعرفه‌های گذشته را درست بدانیم. در حالی که تفاوت‌ها صرفاً در نداشتن گیربکس است. در حالی که مجموعه سیتسم‌ها یکی است. گیرلسی هم روزگاری به انتها خواهد رسید.

اعتقاد بنده این است که تعرفه اجزاء و قطعات آسانسور پایین‌تر از تعرفه آسانسور کامل باشد. این عقیده سال‌های قبل هم ابراز شده است.»

مهندس کابلی مدیر کل اداره ماشین سازی و نیـروی محرکه وزارت صنایع و معـادن با نگاهی همه جانبه نگر و در حمایت از تولید داخلی کشورمان در مورد تعرفه و تاثیر آن در صنایع از جمله صنعت آسانسور و پله‌برقی گفت: «تعرفه مکانیزمی برای حمایت از تولیدات داخلی است و ما با نگاه به سیستم تعرفه دیگر کشورها بیشتر متوجه این مسئله می‌شویم.»

ایشان ضمن بیان تفاوت‌ها در تعرفه‌های وضع شده موجود، اظهار می‌دارد: «ما در مبحث تعرفه‌ها تفاوت‌هایی داریم و این مشکلاتی را هم به وجود آورده است. و اینگونه نیست که تعرفه همیشه هم دارای اثرات مثبت باشد البته نگاه ما به سمت یکنواخت سازی تعرفه هاست.

همچنین ما در بعضی اقلام مبحث زیادی داریم از جمله در تابلو برق که تولیدکننده‌ها تعرفه بالا را هم نمی‌پذیرند و دلایلی هم دارند. البته این مسائل گاهاً قابل تشخیص هم نیست و سعی ما بستن راه‌های فرار برای عده معدودی است که مشکلاتی ایجاد می‌کنند و کلاً سعی مجموعه بر اثرگذاری مثبت و موثر بوده منهای نوسانات و مشکلات.»

در ادامه آقای مهندس صالح نیا معاونت اداره کل ماشین سازی و نیرو محرکه وزارت صنایع و معادن گفتند: «لازم می‌دانم بگویم که در صنایع آسانسور ما تعرفه‌ای بالاتر از تعرفه آسانسور کامل نداریم و تعرفه قطعات آسانسور پایین‌تر از تعرفه آسانسور کامل است. بالاترین تعرفه مربوط به درب کابین و 25% در حالی که تعرفه خود آسانسور کامل 30% است. اما اگر در جائی بیشتر و بالاتر است از جمله تابلو برق و سیم بکسل از دیدگاه طرح تعرفه بین المللی یعنی سیستم HS مربوط به آسانسور نبوده و مربوط به کالاهای عمومی است. بدین معنی که تابلو برق در دیگر صنایع از جمله نیروگاه‌ها و غیره هم مورد استفاده و کاربرد دارد.

و ماده 39 تصریح دارد بر این که تابلو برق با توجه به مورد استفاده در آن صنعت مورد بحث می‌تواند در آن طریق قرار داده و محاسبه شود. و البته ما می‌پذیریم که اداره گمرک طبقه بندی دیگری از این موارد دارد و البته این عمومی نیست.

و دیگر این که نگاه ما به یک کالا به صورت پکیج متفاوت از اجزاء و موارد دیگر از جمله طراحی و مهندسی و یا مونتاژ است. اصولاً اجزاء ارزش دیگری دارند و پکیج کامل ارزش دیگری داراست. و بدین لحاظ تولیدکننده‌ها تعرفه دیگری می‌پردازند. اعتقاد بنده بر مدنظر قرار دادن این اصول همانند گذشته است.»

آقای صالح نیا ضمن تاکید بر حمایت از تولید داخلی ارتقاء کیفی تولیدات و مکانیزم تولید قطعات گفت: «به نظر ما با توجه به آمارهای 6 ماهه گمرک و جمیع این آمارها و ارزیابی و کارشناسی‌های لازم شیب تعرفه‌ها نباید تند باشد.»

ایشان با بیان سود بازرگانی (تعرفه) 40% برای آسانسورهای پکیج و تعرفه 20% برای اجزاء و قطعات، شیب تند تعرفه‌ها را سبب تحت الشعاع قرار گرفتن و زیر سوال رفتن مسائل کیفی می‌دانند و می‌گویند در این مورد هرچند در سال‌های قبل امور کارشناسی صورت گرفته اما تورم باقیست. ضمن احترام به مطالب مطرح شده میگویم به نظر بنده ارزش گزاری به تکنیک بهتر و شرایط مطلوب‌تر باعث تحول و حصول به نتیجه بهتر می‌شود. همچنین ایشان مشترکات پیشنهادات اعلام شده را حدود 70% اعلام و قابل بررسی و پیشنهاد بحث و بررسی تعرفه تعدادی از قطعات و اجزاء و همین طور آسانسور کامل در کمیته‌های تخصصی را ضروری می‌دانند.

داود اشتیاقی نائب رئیس سندیکای آسانسور از دیگر حاضرین در جلسه ضمن انتقاد از زمان محدود و برگزاری با فاصله زمانی زیاد جلسات شورای سیاست‌گذاری صنایع آسانسور و پله‌برقی در زمینه مبحث تعرفه‌های متعلقه به آسانسورهای کامل و قطعات و اجزای آسانسور مطالبی بیان کرد و گفت: «طرح و تعرفه‌های اعلام شده توسط سندیکای آسانسور و پله‌برقی با توجه به شرایط و مسائل موجود تهیه شده است. و بر اساس سیستم‌های HS اجزای آسانسور و آسانسور کامل دارای 2 سر فصل تعرفه است. و با توجه به کارشناسی‌های انجام گرفته اعتقاد به کاهش تعرفه‌ها و وضع یک کد واحد و استدعای اجرای آن را داریم.»

آقای اشتیاقی در ادامه می‌گوید: «بخش طراحی و مونتاژ ناگزیر از معرفی و سپس عرضه و فروش اجزاء خویش است در حالی که مسئله در مورد برندها اینگونه نیست و سیستم‌های طراحی و مونتاژ کشورمان از قطعات اروپائی استفاده می‌کنند و به این دلیل ارزش افزوده اجزاء احتمالاً از پکیج وارداتی هم فراتر می‌رود.»

وی تعرفه‌های 30 و یا 40 درصدی را غیر عملی دانسته و می‌گوید ما باید تکنیک برتر را تعریف و دوره زمانی لحاظ نمائیم.

در ادامه آقای ابریشمی رئیس کمیته ارزیابی سندیکای آسانسور با اعلام این که تنها کسانی قادر به استفاده از ماده 39 هستند که دارای پروانه تولید هستند افزود: «تعداد کثیری از فعالان صنعت و تقریباً هیچ کدام از شرکت‌های ما در طراحی و مونتاژ یارای استفاده و بهره گیری از این ماده قانونی را ندارند.»

آقای مهندس احسان شمسی از شرکت بازرسی IEI درمورد مد نظر قرار دادن کیفیت در صنعت و خصوصاً صنایع آسانسور و پله‌برقی گفت: «با توجه به این که در آینده نزدیک کشور ما به عضویت سازمان تجارت جهانی در خواهد آمد و آن هنگام تعرفه‌ها به عدد صفر خواهد رسید بنابراین ایمنی و کیفیت در تولیدات داخلی باید مدنظر قرار گیرند.»

در ادامه آقای صالح نیا افزوند وزارت صنایع آمادگی دارد پیشنهادات اعلام شده توسط سندیکای آسانسور و پله‌برقی را اعلام و پیگیری‌های لازم را به خود سندیکا واگذار نماید.

در خاتمه آقای مهندس کابلی ضمن موثر خواندن جلسات شورای سیاست‌گذاری صنایع آسانسور و لزوم برگزاری این جلسات گفتند: «شورای سیاست‌گذاری صنایع آسانسور مثال زدنی است و غالباً در جلسات دیگر از آن به عنوان شورائی خودجوش و با تاثیر فراوان یاد می‌کنیم و در بهتر شدن آن باید تلاش نمائیم.»

تهیه و عکس: سهراب دنیابیگی