ما لایق بهترین ها هستیم

صنعت آسانسور و پله برقی ایران همانند سایر صنایع، فراز و نشیب های بسیاری را پشت سر گذاشته و همواره دست خوش تغییرات و گاهاً شاهد بی مهری و ناملایمات از سوی مسئولین و مدیران دولتی و حتی از سوی تشکل های خود بوده است ولی بدون پیش داوری و قضاوت میتوان گفت شش ماهه اول سال 1396 یکی از پر تلاطم ترین دوران صنعت آسانسور و پله برقی ایران طی چند دهه گذشته بوده است که بخشی را میتوان مفید و مهم در جهت پیشرفت و توسعه صنعت دانست و برخی نیز عوامل مخرب و زیانباری است که میتواند آثار و تبعات سوء برای صنعت داشته باشد که از مهمترین آنها میتوان به موارد زیر اشاره کرد:

1. موافقت اولیه وزارت صنعت، معدن و تجارت با تشکیل اتحادیه کشوری صنف خدمات آسانسور و پله برقی

2. تاسیس سندیکای شرکت های فروشنده آسانسور و پله برقی استان تهران

3. ارائه مدل ارزیابی و رتبه بندی برای شرکت های دارای پروانه طراحی و مونتاژ آسانسور

در خصوص تشکیل اتحادیه از آنجاییکه قانونگذار و دولت اختیارات اجرایی را به اتحادیه ها واگذار کرده اند، داشتن اتحادیه تخصصی مستقل و فراگیر کشوری ، از رویاهای دیرین این صنعت بوده و بسیاری از مسئولین، مدیران و دست اندرکاران این صنعت از دیرباز به دنبال دستیابی به این مهم بودند که همواره به دلایل مختلفی موفق به انجام آن نشدند. پس از ادغام وزارت خانه های بازرگانی و صنایع و در آخرین روزهای کاری دولت یازدهم طی بخشنامه ای که به امضای رییس مرکز و دبیر هیأت عالی نظارت رسیده است، فراخوان ثبت نام داوطلبان عضویت در هیأت مدیره و بازرسان اتحادیه کشوری صنعت آسانسور و پله برقی به تاریخ 21/05/96 به رؤسای محترم سازمان صنعت، معدن و تجارت سراسر کشور ابلاغ شد. این اتفاق را میبایستی به فال نیک گرفت و امیدواریم از آنجاییکه صنعت آسانسور و پله برقی کشور از پتانسیل و امکانات بسیار خوب و قوی برخوردار است هرچه سریعتر دارای اتحادیه مستقل شده و امور اجرایی و قانونی خود را هدفمند و برنامه ریزی شده به پیش برد.  

موضوع بعدی که آنهم از اهمیت ویژه ای برخوردار است تاسیس سندیکای شرکت های فروشنده آسانسور و پله برقی استان تهران می باشد که بسیار دقیق، برنامه ریزی شده و هدفمند به انجام رسید. قطعاً اجرای این پروژه نیاز به اخذ مجوزهای قانونی داشته که هیأت مؤسس، آن را انجام داده است ولی سوال اینجاست که ضرورت تشکیل آن قبل از برگزاری مجمع عمومی سالیانه سندیکا و انتخاب هیأت مدیره که دوره دوساله آن در خرداد ماه امسال به پایان رسیده است، چقدر مهم و ضروری بوده که باعث گردیده رییس و اعضای محترم هیأت مدیره سندیکا برگزاری مجمع عمومی از دستور کار هیأت مدیره خارج نمایند و تاسیس سندیکای استان تهران را در الویت قرار دهند که اگر این اهمیت و اولویت وجود نداشته باشد خیانتی بزرگ و آشکار به صنعت و اعضای آن بوده است که در بهترین حالت میتوان تصور کرد 4 سال از اعتماد اعضا و مسئولیتی که امانتدار آن بودند استفاده نابجا کرده و لذا چنین افرادی در سمت و مسئولیت های بعدی هم نمیتوانند قابل اعتماد باشند و آثار عملکرد مخرب آنان قطعاً بیش از خدماتی است که به صنعت ارائه میدهند.

بهرحال سوال و توقع اعضای صنعت این است که چرا سندیکای سراسری با نزدیک به 18 سال قدمت و عضویت طیف وسیعی از افراد صنعت در آن، به یکباره محدود و کنار گذاشته میشود مگر نه این است که به علت احتمال فساد و مشکلاتی که در صنعت بروز کرد اعضای سندیکا در مجمع عمومی فوق العاده تصمیم به اصلاح اساسنامه و محدود کردن دوره خدمت اعضای هیأت مدیره برای حداکثر دو دوره دو ساله گرفتند و حال آنکه دوره دوساله برخی از اعضا هیأت مدیره به پایان رسیده و میبایستی حداقل برای یک دوره تنفس، از مسئولیت کناره گیری کنند به دنبال شرایط جایگزین بوده و لذا دست به چنین اقدام ناصحیح و غیر حرفه ای میزنند که قطعاً نتیجه ای جز تضعیف و تخریب به دنبال ندارد.

بر این باور هستیم که تعدد و تنوع تشکل ها به هیچ عنوان مانعی ندارد واگر در سمت و سوی اهداف عالی و بالندگی صنف یا صنعت باشد ، چه بسا بسیار هم مفید است .

 ولی بی پاسخ ماندن بسیاری از سوالات، ابهامات و مشکلات در زمینه های گوناگون از جمله عدم رسیدگی به صورت های مالیه سندیکا در دوره گذشته، مهرفروشی و عدم برخورد با آن، استفاده از امکانات و منابع سندیکای ایران برای تشکیل سندیکای تهران ، پنهان­کاری کامل و عدم اطلاع رسانی مناسب برای داشتن انتخاباتی سالم و شفاف ، تصاحب عدوانی ساختمان و اموال سندیکای ایران ( که بخش عمده ای از اعضای آن را همکاران غیر تهران تشکیل میدهند و شریک قانونی اموال سندیکا هستند ) و ادامه رویه باند بازی به بدترین شکل ممکن به دور از شأن و منزلت اعضاء این صنف و صنعت می باشد و امید است پاسخ این اعمال و رفتار به زودی از سوی مسئولین این تشکل ها داده شود و مجله آمادگی دارد تا با برگزاری جلسات هم اندیشی که با حضور طرف های موافق و مخالف برگزار می شود نسبت به شفاف سازی و ارائه گزارش صحیح به فعالین صنعت اقدام نماید.

و آخر اینکه، رویه ارزیابی و رتبه بندی شرکت های دارای پروانه طراحی و مونتاژ آسانسور توسط سازمان مدیریت صنعتی چقدر میتواند در بالندگی و افزایش سطح کیفی صنعت مؤثر و مفید واقع شود.

قطعاً به منظور ساماندهی، توانمندسازی و ارتقاء کیفیت در صنعت، اعتبار سنجی و رتبه بندی با در نظر گرفتن فاکتورها و معیارهای اصولی و فنی و مدیریتی تاثیر مثبت و فزاینده ای در چشم انداز آتی صنعت خواهد داشت و اجرای آن سبب میگردد تا به مرور روش های سنتی و تجربی جای خود را با اصول علمی و تکنیکی عوض کند، خصوصا اینکه این رتبه بندی اجباری نبوده و اختیاری است و داشتن یا نداشتن آن تاثیری بر رویه ها و مقررات کنونی و آیین نامه ها ندارد و به مانند یک استاندارد یا گواهی تشویقی میتواند در فرایند اصلاح و توسعه مدیریتی شرکتها و بازسازی ساختار سازمانی موثر واقع شود، به همان گونه ای که دریافت گواهینامه های ایزو، بر سازمانها اثرگذار بوده است، اجرای رتبه بندی نیز در توسعه آتی صنعت نقش موثر وتعیین کننده را خواهد داشت.

از این رو طرح مسائل فوق و مقابله با کاستی ها عزم عمومی و اعتقاد به بهتر شدن را طلب میکند میبایستی به جای روش قدیمی و منسوخ آزمون و خطا تدبیری بیاندیشیم و مشکلات و ناکارآمدی های به وجود آمده را به شکلی مدیریت کرده و با بهره گیری از خرد جمعی تهدیدها را به فرصت تبدیل کنیم و این میسر نیست مگر با اراده و خواستن یکایک اعضای صنعت.

پس بدانیم که لایق بهترین ها هستیم و برای به دست آوردن و حفظ آن میبایستی تلاش کنیم تا بهترین ها را از آن خود کنیم.